Âdemoğlu var olduğundan beri iletişimini dil aracılığı ile yapmıştır. Bu aracı kimi zaman elmanın tatlı tarafını andırır, kimi zaman da çürümüş tarafını… Boş konuşmak kalbi karartır, her boş konuşulan saniye şeytan insana bir adım daha yakınlaşır…
Tabi bir de ortamın ve çevrenin etkisi var. Ne yazık ki bu etki göz ardı edilemeyecek kadar büyük… Keskin sirke küpüne zarar, er ya da geç önüne konar yaptığın dedikodular.
Hiçbir sır makbere kadar sürmez, Allah ile kul arasındaki sırrı da hiçbir fani çözemez… Komşu oturmaları, arkadaş takılmaları, selamlaşma faslı bittikten hemen sonra elalemin ne yaptığına varıyor. Ve bu dedikodular öylesine kaplamış ki coğrafyalarımızı, televizyon programları bile bu uğurda düzenleniyor. En acısı da bu programlar reyting rekorları kırıyor!
Kardeşinin etini yediğini fark etmeyen bir hale gelmişken, şeytan usulca fısıldıyor kulağımıza tövbe etmek için erken! Vicdanlarımızı alıyor kollarına, ninniler söyleyerek uyutuyor yatağına. Sor şimdi kendine, bu döngü ne zaman bitecek diye? Ne olmuş komşunun çocuğu tıbbı kazandıysa, bunları konuşmak değil Allah'la ilgili konuşmak sana fayda getirir, bunu da unutma.
