Sessizlik kabusu üstüne çökmüş
İnsansiz şehrin hiç tadi yokmuş 
Kalanlarin her biri, bir birine düşmüş
Çaresiz kaldı şu güzelim Palu

Meleyecek koyun, kuzu kalmadi
Bağ bahçeler nasibini almadi
Yeni nesil kiymetini bilmedi 
Çaresiz kaldı şu güzelim Palum

Kapilar kapandi, tütmez bacalar 
Ezan okumuyor artik, sehirde hocalar 
Hasret birbirine kardeş, bacılar 
Çaresiz kaldi şu güzelim Palu

Hasret kaldik horozlarin sesine 
Kuş konardi dedemizin fesine 
Bir gün gelir işler döner tersine 
Çaresiz kaldı şu güzelim Palu

Doğduğu yerden doyduğu yere 
Gidiyor ne yapsin kalmiş biçare 
Yollar diken tutmuş evler virane 
Çaresiz kaldı şu güzelim Palu

Bir başkaydi çocuklukta sehrimizin
Misafir gelirdi amca, dayimiz 
Sorulmuyor simdi hal, hatirimiz 
Çaresiz kalmi su guzelim palu

Işiklar sönmüş her yer karanlik 
Bunlara sebep hep fukaralik
Ne sohbet var, ne evlerde yarenlik 
Çaresiz kaldı su güzelim Palu

Değirmenler viran taşlar dönmüyor 
içimizde Palu hasreti sönmüyor 
Gidenler gidiyor geri gelmiyor 
Çaresiz kaldı şu güzelim Palu

                        Ömer SAĞLAM