Soğuk kış günleri  bir başkaydı Ardürekte , seher vakti ezan sesiyle uyanan Fedakar Analar..nımaj sıbey (sabah namazında) günün  ilk huzurlu secdesinden sonra ,hayata erken başlarlardı. Güneş doğmadan hayat başlardı, erken kalkmada hayat ve  bereket vardı.

Köyün nostaljik ve tarihi ortak çeşmesi “yêniy dôw” suyunda sabahın ilk çayı odun ateşinde ve âldıgûn'da yerini bulurdu. Sıpârênin yani(sabah sofrala'rının) vazgeçilmezi řun kêlê, nûn tırâk(tere yağı çökelek) ekmekti. El emeği alın teri ve helal emeğin sofraya yansımasıydı o kadar lezzet ve tat katan. Sofralarımız  kalabalık ve bir okadar bereketliydi.

Damlara düşen yılın ilk karı sûrûtmelerle (kar küreği) ile temizlemek ailece görevlerimizdendi. damdan dama yapılan gâl gâl (muhabbetler) soğuk kış günlerine ayrı bir sıcaklık ve samimiyet katıyordu. Erken kâr temizleyen veya yaşlı olup çalışamayan durumunda olanın damlarıda el birliği ve yardımlaşmayla  temizlenirdi.  Bu yardımlaşmalar arada ki soğuk buzları eritirdi, soğuk kış günleri sıcak hale gelirdi. cirûn (komşuluk) tıpkı kôv sıpê (Akdağ) gibi güçlü olurdu.

Têştare (öğle) ezanıyla günün ilk molası vermek için kışın soğuk havasında ılık akan iniy dôv (köy çeşmesi'nde) destmaj (abdest) almak bir başka iç huzur verirdi insana. Cûmiyê pîrik sâfârun`da nice şahsiyetlerin beraber saf tutup secdeye  varıp aynı dilde duâ ettikleri tarihi bir mekandır. Cami cematinin önde gelen isimlerinden hac xalıt êmêrûn (Halit Turgut) hacı ismal hûs imûm(İsmail Demirel) xelil ehmecuni(Halil Demirdağ) xelil rêş (Halil Gürgöze)hızêr şemdinun(Sofi Uzeyr Polat) ve daha sayamadığım değerli insanlarımız ..Allah hepsine rahmet etsin.o nasırlı ve emekçi elleriyle duaya durduklarında cami camında köyün Gülü Apo (Evdılay la) onları seyrederdik. meraklı bakışlarla..cemaat dağılınca başlarımızı okşar cami kenarında güneşlenirken tavsiyelerde bulunurlardı. Bo ğı vir mekren merg est merg genc eğtiyar nûnen..(dinleyin unutmayınki ölüm vardır ve ölüm genç ve yaşlıya bakmaz)  derlerdi.

Yani eskilerde imanın kokusu, cömertlik, yardımseverlik ve karşılıksız bir sevgi vardı. Eskilerin insanlık kokusunu şimdilerde bulamıyoruz. Neden mi; Çünkü öncekiler Allah için verir iyiliği unuturlardı. Şimdikiler ise değil Allah için vermek, Allah`a secde etmekten kaçıyorlar. Rabbim hidayet versin. Selam ve dua ile