Sen
gittiğinden beri,
Çiçekler
hüzünle açtı.
Sen
gittiğinden beri,
Hayatın
manası acılaştı.
Senin adın
bu topraklarda
SAİD
olduğundan beri;
Yediğin
zehir, içtiğin kahır,
Mekânın
zindan, mezarın bilinmez oldu.
Sen idam
sehpalarında,
Zindan
kuytularında,
işkence
seanslarında,
Haykırdığından
beri;
Dengbejlerin
dilinde stran,
Mazlumun
gönlünde hicran,
Hüseyince
bir destan oldun.
Gönlündeki
cenneti,
yeryüzüne
yaymak,
İstediğinden
beri;
Cehennemin
çocukları;
Bu
toprakların suyunda kan akıttı,
Mereklerin
içine insan koyup yaktı,
Çoluk çocuk
demeden katliam yaptı,
Camileri
ahır diye kullandı.
Sen Kader
defterinde Said diye
yazıldığından
beri
Gah! Barla'da
Sürgünde Davam diye haykıran
Nursi
Gah! Amed'te
ölümüm Allah ve din için diyen Sebti
Gah! Malatyada
işkence altında Allah diye haykıran Şahin
Yani Said
oldun...
Baban Said, Annen
Said, ismin Said, Akibetin Said olsun...
Çünkü sen bu toprakların Umudusun EY SAİD…