Dünyayı sevdik
Ahireti unuttuk.
Malı sevdik
Hesabı unuttuk.
Günahı sevdik
tövbeyi unuttuk.
Sarayları,köşkleri sevdik
Kabri unuttuk.*
....
YA NEBİ!
Ümmet olamadık,
mazlumların katline
uzaktan seyirci kaldık.
Seni sevenleri dışladık.
Adaleti sağlayamadık
kendi içimiz de bile...
Çokluğumuzla övündük,
ama o da para etmedi
ve şimdi dağınık yaşıyoruz.
EY NEBİ!
Gönüllerimiz sensizlikten harap oldu
çünkü kardeş olamadık.
Kat kat binalar kurduk
ama gönül köprüsü kuramadık.
Dağıldık,yıkıldık viran olduk...
Sonraları biraz haykırdık
ama sesimizi duyan olmadı.
Bizler ümmetin yetimleri olduk
ama toparlanıp yarınlara bakmayı
düşünemedik.
EY NEBİ!
Bi çareyiz gel çare ol bizlere!..
*(Hadis-i Şerif)
