Geçen yazımda ümmetin genel sorunlarından ve çözüm yollarından bir kısmına değinmiştim. İnşallah bu yazımda Palu ve Palulular hakkında birkaç kelam etmek isterim. Sürçü lisan olursa af ola.
Üç yıl Palu`dan ayrı kalmam hasebiyle değişen bir çok şeyin olduğunu ama değişmeyen bazı gerçeklerin ise yavaş yavaş unutulmaya yüz tuttulduğunu gördüm. Dünyanın, medya ve iletişim çağında olması nedeniyle, küçük bir köye dönüştüğü herkesin malumudur. Bu yakınlaşma toplumların etkileşimini hızlandırdığı da bir gerçektir. Söz konusu etkileşim ve değişimden etkilenmemek mümkün değildir.
İşte bu minval üzere; Palumuzda bu değişimden nasibini alıyor ve almaya devam edecektir. Mesele şu ki, bu etkileşim ve değişimin yansıması olumlu mu, yoksa olumsuz mu?
Birçok kişi ile oturup konuşuyorum. Herkes Palu`nun isminin büyüklüğünden bahseder geçmişi ile övünür. Ama iş gelince Palumuzun geleceğine karamsarlaşmaya başlar. Bu durumun nedenlerini sorduğumda ilk yazımdaki gibi hep karşıyı suçlayıcı bir uslüp ve dil kullanılır.
Bu konuyla ilgili başımdan geçen bir olayı anlatmak istiyorum. Cuma günü muhterem bir hocamla beraber Cuma namazına gidiyorduk. Palu Kur`an Kursunun önünde iki öğrenci -daha lise çağında- birbiri ile şakalaşıp argo kelimeler kullanıyorlardı. Tabi ellerinde sigara ve Cuma namazına da gelmeyecekleri her hallerinden belli bir şekilde. Bu durumu gören Seydamız başladı bu gençlere fırça atmaya. Tabi çok ağır konuşuyordu. Gençlerden biraz uzaklaşınca Seydama “Sayın Hocam, bu gençlere çok ağır konuştunuz. Keşke şöyle düşünseydik. Biz bu gençlere ne verdik ki, ne istiyoruz.”
Sahi biz Palumuza ne verdik, bir birey olarak taşın altına elimizi koyabildik mi? Halk gününde gençlerimizi uyuşturucu belasından kurtarma ile ilgili Kaymakam beye düşüncelerimi söyledim. Bu konunun polisiye tedbirlerle asla çözülemeyeceğini, gençlerimizin aklını ilim, kalbini vahiyle tanıştırabilirsek işte o zaman meselenin çözülebileceğini söyledim. Sağ olsunlar kendileride görüşlerimizi daha iyi anlatabilmemiz için makamına davet ettiler. Gittik derdimizi ve çözüm önerimizi anlattık. İnşallah sadra şifa olur. Kaymakam Bey`e söyledim burada da söylüyorum. Palu`da herkes elini taşın altına koysun, Ben ve benim gibi düşünenler kellelerini ortaya koyarcasına gençlerimize sahip çıkacaktır. Bu konu birlik ve beraberlikle ancak çözülür. Ama hedefi dünya olanlar, kendi sadece kendi saadeti için çalışanlardan bir beklentimizde yoktur.
Sorabilirsiniz Palumuzun şu anki durumu nedir? Evet Palununsesi olarak biz bunu haber yapmadık. Kaymakam Bey`e bu bilgiyi verdim sizlere de vereyim. Sadece geçen hafta 3 kızımız intihar girişiminde bulundu. Artık gerisini siz hesap edin. Doyumsuzluk ve manevi boşluk bizi yok etmeden bu işe çare bulmak her bir Palulunun en ilk görevidir. Bu duruma seyirci kalmak hem dünyamızı hem ahiretimizi cehenneme çevirecektir.
