Buz kesti yüreğim...
Gözyaşlarım da eritemiyor artık...
Bu gece gözyaşlarım anne hasretiyle yanan, baba sıcaklığından yoksun çocuklara...
Ah Gazzeli Çocuk
Ah Suriyeli yetimim
Ah Arakanlı öksüzüm
Ne çok ahlar birikmiş hâlbuki
Zalimin zulmü her gün yağarken sicim sicim
Neden bizim gözyaşlarımıza karışmış dualarımız söndüremiyor?
Neden elimizi kaldırıp bu davada biz de varız deyip yürüyemiyoruz?
Neden derman olamıyoruz?
yoksa vicdanımız mı kurumuş..
Merhamet nedir bilmez mi olmuşuz
Ah yüreğim, bugün ne oldu da hatırladın Gazze'yi Arakan'ı Suriye'yi
Furkan'ın, Yasin'in hayatı mı sana rehber oldu.
Gencecik yaşıyla merhametinin büyüklüğü mü?
Sol yanının olduğunu mu hatırlattı sana
Nasıl bu kadar körelttin bu duygularını?
Nasıl unuttun kardeşlerini?
Dünya telaşı mı dedin?
İşim gücüm mü dedin?
Peki, onlar ne dedi?
Annesi gözünün önünde ölen o çocuk ne dedi
Ya Rabb ANNEMİ GÜZEL KARŞILA
Ya Rabb bana sabır ver
Bu çocukla ahirette nasıl yüzleşeceğiz. Rabbimize ne cevap vereceğiz duymadın mı bu çocuğun feryatlarını derse ..
Ahlarım, Ahların, Ahlarımız âminlere karışmazsa bu gözyaşları da fayda etmez.
Ahlarımız yürek yangınlarımız
Âminlerle Fatihalarla Fetihlerle Yasinlerle olmalı tabi ancak okuduklarımız dilden öteye gitmiyor ve kalbe inip bizi faaliyete geçirmiyorsa heyhat ki heyhat!
Evet, zulümler her daim olacak
Hak batıl savaşı devam edecek
Peki, zalimin zulmü yerde mi kalacak?
Kella, asla
Yaşasın CEHENNEM diyecek dillerimiz ..
Zulme olan seyrimizi bırakıp iki avucumuzu semaya kaldırma vakti gelmedi mi?
Gelmedi mi artık! Dualarını kendine has olmaktan çıkarıp kardeşim deme vakti...
